Een nieuw seizoen, een nieuwe reeks blogs

Beste Grasduikers, beste fans en volgers,

Ondertussen zijn we alweer een tweetal maandjes ver in het seizoen 2023/2024. We hebben al deelgenomen aan een paar loopwedstrijden in onze gemeente (Basseveldse Ezelsbierloop en Oosteeklo Loopt), ons eigen toernooi is intussen ook weer achter de rug, net als de Kick-Off en nog een paar andere toernooien en ook de competitie begint stilaan weer op gang te komen.

Helaas kon ikzelf, uw vaste blogger, geen verslag uitbrengen van onder andere onze Lotus Biscoff G-Football Trophy aangezien ik op dat moment in het buitenland genoot van quality time met mijn ouders. Bij deze wil ik toch van ganser harte onze niveau 2/3 feliciteren met het winnen van onze eigen wisselbeker! Mooie revanche voor de derde plaats van vorig jaar!

Ikzelf kwam er pas terug bij op het Recreastoernooi in Eeklo, vandaag exact 3 weken terug. De afgelopen jaren vond ik dit steeds een goed georganiseerd toernooi met goeie omkadering waarop ik al heel diverse ploegen mocht bekampen. Ook dit jaar had ik er best veel goesting in, des te meer omdat het mijn eerste wedstrijdjes van dit seizoen waren.

Al had ik me eerlijk gezegd niet verwacht aan het feit dat onze niveau 4-ploeg plots een dubbel programma moest draaien door waarschijnlijk een misverstand bij de organisatie… Naast onze niveau 4 hadden we ook een aparte Teens-ploeg ingeschreven tot plotseling bleek dat zij het tegen niveau 4-ploegen moesten opnemen. Hierdoor moesten we rap schakelen en onszelf voor de eerste wedstrijden in een paar gemengde ploegen opsplitsen. Toch kwam het zover dat wij allemaal uiteindelijk maar liefst zes (!) wedstrijden op één dag hebben gespeeld.
Goed voor de conditie en het matchritme, maar op den duur werd het wel wat lastig op dat lange grasveld achter de sporthal….

Het hield ons echter niet tegen om toch ons best te doen, en OK, we hebben misschien maar één van onze zes wedstrijden gewonnen en één keertje gelijkgespeeld… De inzet wás er wel. Bij jong én oud. En als we verloren was dat steeds met vrij nipte verschillen.

Kortom, het was een vrij chaotische dag maar door de vele wedstrijden en het besef dat we elke match hebben gedaan wat we konden, keerden we toch voldaan en met een nieuwe medaille op zak huiswaarts.

De week erop was het dan weer tijd voor de eerste competitiewedstrijd, meteen op het veld van onze thuisbasis Ter Walle. Opnieuw een rijkgevulde dag voor wat het voetballend gedeelte betreft want al onze categorieën mochten de nieuwe competitie met een thuismatch inzetten, en met wát voor resultaten…

• Onze niveau 3 trapten de voetbaldag af met een klinkende en stevige 11-4 tegen G-FCE Meetjesland;
• Onze kids (-10j) haalden het knap met 6-3 tegen hun generatiegenootjes van KVV Laarne-Kalken B;
• Onze teens (10 – 15j) moesten gedurende lange tijd absoluut niet onderdoen tegen Laarne-Kalken A en dat met een ploeg die door omstandigheden voor minstens de helft uit kids bestond: voortdurend gelijk gestaan tot 10-10 om op het einde alsnog nipt met 10-12 te verliezen;
• Mijn ploeg, de groep van niveau 4, wist onder meer dankzij een zeer sterke eerste helft met ruime 8-3 cijfers te winnen van de Scheneschoppers uit Zwijnaarde.
  
• Al was dat laatste vooral te danken aan het feit dat we door een gebrek aan fitte spelers (slechts 6 om exact te zijn) beroep mochten doen op eerste keeper Thomas De Groote én Giovanni van de niveau 3-ploeg. Hun inbreng maakte zeker een verschil, al blijft het altijd wel leuk om de competitie al meteen met een mooie zege te kunnen aanvatten!

Na een tussenpauze van 14 dagen was het voor mij weer tijd voor een nieuwe maar zeer leuke ervaring bij de Grasduikers. Net als bij de match tegen de Geestige Buffalo’s kort na onze verhuis naar Oosteeklo mocht ik op 14 oktober samen met mijn niveau 4-maats Glenn en Aaron namelijk nog eens opdraven als stand-in bij de niveau 3 op een het Mentalympia-toernooi op De Nekker in Mechelen.

Het was oorspronkelijk de bedoeling om daar met de niveau 3 én 4 te gaan spelen maar door een overtal aan afwezigen werden de 9 beschikbare spelers van beide niveaus voor de gelegenheid eens bijeen gesmeten in één en dezelfde ploeg. Dit leidde tot een zeer leerrijke namiddag waar ik zowel iets minder goede als zeer goede, zeg maar fantastische ervaringen aan overhield.

Onze eerste match was tegen de Grasstuivers uit Hofstade. Ik mocht als verdediger aan de match beginnen, samen met mijn maatjes van niveau 4, maar het werd al meteen duidelijk dat we moesten opboksen tegen jongens die ver boven ons niveau speelden. Er werd ons zelfs verteld dat er enkele niveau 1-spelers tussen liepen (het hoogste wat je in het G-voetbal kunt bereiken). Zo geschiedde het dat ik er op mijn positie als vleugelverdediger continu werd afgelopen door mijn rechtstreekse tegenstander, ook al deed ik er alles aan om hem toch enigszins te kunnen bijhouden. Ook aanvallend was het niet de beste prestatie van onze Grasduikers…

Leuk is anders maar je kan er maar van bijleren. Achteraf mogen we zeker niet klagen dat we er maar heel nipt met 2-1 hadden verloren door een spijtige own-goal bij de 1-0 en een dom misverstandje in onze verdediging in de slotminuut. Een gelijkspel had zomaar gekund.

Eventjes balen dus, maar de kopjes gingen snel weer omhoog en aangezien we toch een lange tussenpauze hadden, konden we ons in alle rust en als een hechte groep voorbereiden op onze tweede en laatste wedstrijd van de namiddag, tegen KSK Wavria.

Ook in deze match begon ik oorspronkelijk achterin, al was het vrij snel duidelijk dat wij met onze niveau 3-spelers een maatje te groot waren voor onze tegenstander. Ik werd achterin bijna niet aangevallen waardoor Thomas “Boef”, Dylan, David en Yenthe het idee opvatten om mij mee voorin te laten inschuiven zodat ik ook eens kon proberen een goaltje mee te pikken. Ondertussen konden wij op die manier na elke goal van onze kant eventjes uitblazen en lieten wij onze vrienden van Wavria ook een aantal keren scoren om de sportiviteit en het spelplezier erin te houden.

Ik mocht dus op een gegeven moment helemaal voorin postvatten en eerlijk, ik voelde mij daar echt in mijn sas tussen al die toppers rond mij. Ook Aaron mocht al eens mee opkomen en hij wist zelfs vrijwel meteen te scoren. Ik wist dus meteen wat te doen, want ook ik had er wel zin in om eens een goaltje mee te pikken. Al zou het voor mij ook geen ramp zijn indien het niet zou lukken, ik ben zo al geen veelscorende speler.

Toch had ik kennelijk enorm veel zelfvertrouwen, dus waagde ik het er ettelijke keren op. De eerste keer trapte ik nog overhaast naast het doel, de tweede poging werd knap gered door de keeper, bij de derde bleef de bal even hangen tussen mijn voeten maar was ons “Boefken” goed gevolgd. Maar dan volgde één van onze laatste aanvallende acties. Deze keer legde Thomas de bal opnieuw panklaar terwijl ik centraal voor doel stond, dus ik probeerde het nog een keer met een grondscherend schot en deze keer kon ik de keeper dan toch verschalken. Ik had dus doodleuk gescoord voor een ploeg die normaal boven mijn eigen kunnen speelt – een moment om nog lang te koesteren en iedereen was blij voor mij! Mijn dag was vanzelfsprekend meteen meer dan geslaagd en ook als ploeg konden we met een zeer positief gevoel de dag afronden. Als kers op de taart werd onze medaille ook nog eens uitgereikt door niemand minder dan Herman Verbruggen alias Markske “het kieken” Vertongen van FC De Kampioenen! Met andere woorden, een mooi einde van alweer een voetbaldag die ik me nog lang zal herinneren.

Onze volgende opdracht komt er dit weekend al aan want op zondag nemen we het met onze niveau 4 op tegen Munkzwalm, een ploeg uit de Vlaamse Ardennen, voor de tweede competitiematch van dit seizoen. Uiteraard ben ik benieuwd wat we dit keer kunnen bereiken… Maar laten we er vooral zoveel mogelijk van genieten! Ook al lijkt het er niet op dat de weergoden ons gunstig gezind zullen zijn…

Sportieve groeten,

Jari (niveau 4)