Terugblik op het sportief rijkgevulde seizoen 2023/2024

Het voetbalseizoen zit er alweer bijna op – het is weer voorbij gevlogen alsof het niets was. Dit seizoen rest ons enkel nog de jaarlijkse demowedstrijd op de U13Cup/U14 Sparks Cup en een toernooi voor al onze teams in het Limburgse Tessenderlo.
Ook dit seizoen was er één dat voor onze club op sportief vlak rijkgevuld was, met een pak meer competitiewedstrijden en toernooien op het programma dan de vorige seizoenen het geval was. Hoog tijd dus om vanuit mijn (niveau 4-)perspectief eens terug te blikken.

In de competitie namen wij het dit jaar, naast de gebruikelijke tegenstanders zoals onze vrienden van Sparta Petegem en de Scheneschoppers, vooral op tegen heel wat ploegen uit het zuidelijke deel van Oost-Vlaanderen (voornamelijk uit de Vlaamse Ardennen) en het Waasland. Zo moesten wij onder andere op verplaatsing naar Zottegem, Munkzwalm, Kluisbergen (een nieuwe ploeg in volle opbouw), de Caspers van Eendracht Aalst (intussen ook een “ouwe getrouwe” onder onze tegenstanders) en last but not least ook Waasland-Beveren.

Achteraf gezien ben ikzelf alvast zeer tevreden over de vorm die ons ploegje liet zien in de competitie. We hebben wedstrijden gespeeld met verschillende uitkomsten: een paar keer verloren, soms nipt en soms met duidelijke cijfers zoals tegen de niveau 3-waardige ploeg van Kluisbergen, een keertje gelijkgespeeld op het veld van de Scheneschoppers maar ook een aantal mooie zeges meegepikt in de thuiswedstrijden tegen diezelfde Scheneschoppers en KSV Sottegem en de uitwedstrijden in Munkzwalm en Aalst.
Maar bovenal: ik had als medespeler hoe langer hoe meer het gevoel dat er een hechte ploeg op het veld stond. De inzet was top, de combinaties op het veld verliepen mettertijd beter en beter en praktisch iedereen wist wel eens zijn/haar goaltje mee te pikken. Dit zorgde voor een zeer amusant en plezierig sfeertje en iedere speler van elke club kon na iedere match, winst of verlies, toch met een smile van het veld stappen. Plezier en vriendschap boven alles: één van dé hoekstenen van het G-voetbal.

Ook kregen sommige niveau 4-spelers dit seizoen al eens vaker het voorrecht om met de dame en heren van niveau 3 aan te treden op één van de vele toernooien waarop zij present tekenden: Sint-Gillis-Waas, Lauwe, Oostende,… Aaron De Backer, Glenn en ik mochten dit reeds meemaken op een toernooi in Mechelen (zie vorige post) en in ons zog volgden er nog een aantal andere ploegmaats waarvan sommigen ondertussen zelfs een volwaardig lid zijn geworden van de niveau 3-ploeg.
Een teken dat wij als groep toch wel een mooie progressie hebben gemaakt.

Nu, voetbal is en blijft in zekere zin een sport waarvan het hoogtepunt voornamelijk in de herfst- en wintermaanden ligt. Een periode waarin er al eens wat ziektekiemen de ronde doen en waarin de dagen wat korter en killer zijn waardoor je soms nagenoeg in het donker of in de vrieskou de baan op moet gaan voor lange ritten naar de andere kant van de provincie.
Ook in het G-voetbal kunnen we dit al eens aan den lijve ondervinden in de vorm van afgelastingen wegens te weinig spelers bij onszelf of bij de tegenstander. Vooral na Nieuwjaar moesten er toch wel een aantal wedstrijden van onze teams noodgedwongen worden afgelast wegens een personeelsgebrek.
Jammer, maar het hoort er nu eenmaal bij…

Het meest recente toernooi waar wij aan deelnamen, vond daarentegen plaats op een hele mooie lentedag. Dat merkte je ook aan het grote aantal aanwezigen bij alle ploegen. Bij de niveau 4 konden wij bijvoorbeeld twee ploegen inzetten. Het programma van onze niveau 4 was echter maar karig gevuld met amper twee wedstrijdjes tegenover 4 à 5 voor de niveau 3 en de kids…
We lieten het niet zozeer aan ons hart komen, stonden goed ons mannetje/vrouwtje en slaagden erin om twee keer gelijk te spelen. Dus geen winst jammer genoeg, maar ook geen verliespartijen. Onze niveau 3 leek op weg naar een vlekkeloze namiddag na 3 zeges op een rij maar de laatste wedstrijd tegen G-FC Meetjesland Eeklo (met een paar spelers uit het reguliere provinciale voetbal in de rangen…) was er teveel aan.
Toch kon iedereen achteraf min of meer tevreden terugkijken naar de geleverde prestaties…

Al viel er met de zware blessure van onze vriend en ploeggenoot Nick Demunster een domper op de feestvreugde te noteren. Nick scheurde in de eerste wedstrijd tegen Sparta Petegem zijn kruisband en liep bij de tocht naar de EHBO-post ook nog eens een breuk in het scheenbeen op. Er staat onze onfortuinlijke kameraad een lange revalidatie te wachten maar wij zouden geen vriendengroep zijn als we deze doodbrave kerel niet allemaal een voorspoedig herstel en veel goeie moed zouden toewensen.
Be back stronger, Nick! Onze laatste wedstrijden dit seizoen zullen we met spelen met jou in onze gedachten!

En voor mij persoonlijk wordt het opnieuw meer dan ooit toeleven naar komende vrijdag en komend weekend want het komt nu toch echt dichtbij! De gezonde zenuwen zijn alvast van de partij dus Bassevelde, here we come!
De volgende vlog zal snel volgen want onze club heeft dit kalenderjaar ook op extrasportief vlak al heel wat meegemaakt. Ik hou jullie de komende dagen alvast op de hoogte – en zorg ook voor een kort verslagje na vrijdag!

Sportieve groeten,

Grasduiker Jari